De laatste dag

Laatste dagje China

Dit verslag schrijven we wat later omdat wij heel de dag op pad geweest zijn en vrij laat weer terug op de kamer waren.
Donderdagavond belde Monique, onze gids, dat we vrijdagmorgen niet naar het project voor verstandelijk gehandicapten konden omdat ze in China nog vakantie hebben.
Dus stelde Monique voor dat we mee gingen naar het zomerpaleis, als we dit wilde.
Deed leek mij ook wel heel leuk, omdat we hier nog niet geweest waren.
Monique zou ons om 8.15 uur ophalen.
Het was al heel vroeg warm, dus we stonden al bijtijds te genieten van het zonnetje.
Monique moest nog ontbijten, dus zijn we even naar de Mac Donalds geweest.
Daarna met de taxi naar het novotel Peace, om nog andere mensen op te halen.
Toen met z’n allen in de metro op weg naar het Zomerpaleis.
Vanaf de metro was het nog een stukje lopen, en toen moesten we nog een ticket kopen.
Het was ook hier weer mega druk.
Maar oh, wat was het mooi.
Ook hier moesten we weer wat trappen lopen, en dat voelde we wel in onze kuiten, want daar zat de spierpijn van de muur nog in.
Monique vertelde heel veel over de geschiedenis, en ook dat was weer heel interessant.
Toen de rondleiding klaar was, zijn we met z’n allen weer terug gelopen naar de metro.
’s Avonds hadden we een afspraak met Monique voor een culinaire wandeling, dus we hadden nog wat tijd om naar het Olympisch park te gaan.
Toen we bij het station buiten kwamen, zagen we het vogelnest al staan, helaas was het voor ons gevoel nog wel een eindje lopen.
Terwijl we samen stonden te kijken hoe we er zouden kunnen komen, kwam er een man met een tuktuk.
Toen ik vroeg hoeveel ons dat ging kosten, noemde hij een bedrag, waarop ik zei, nee dat is teveel.
Daarna kwam hij terug en was hij met zijn prijs gezakt, dus we besloten het te doen.
Dan hadden we deze ervaring ook weer mee gemaakt.
We werden keurig weggebracht, en toen ik wilde betalen, wilde hij het dubbele.
Maar daar trappen we niet in.
Hij had gelijk zo’n blik van “ik kan het proberen”, niet bij mij dus.
We hebben wat rondgelopen, en ook dit was weer een bijzondere ervaring.
Helaas hadden we niet zoveel tijd, omdat we toch weer op tijd terug moesten zijn.
We zijn weer met de metro terug gegaan.
Er was gelukkig bij het stadion zelf een station, we waren er dus eigenlijk een station te vroeg uit gegaan.
Nadat we de spullen op de kamer gelegd hadden, zijn we weer terug gelopen naar het metrostation, want daar hadden we afgesproken met Monique.
Vanaf hier hebben we de metro gepakt, en zijn we 2 stations verder weer uitgestapt.
Daar hebben we nog een stuk de bus genomen, en zo kwamen we bij het eerste restaurant uit.
Het was er al aardig druk, maar ze hadden voor ons wel een tafeltje.
Yang mocht met de tablet 2 gerechtjes uitkiezen.
Het was enorm lekker wat we voorgeschoteld kregen.
Daarna zijn we een stukje gaan lopen naar een volgend restaurant, en ook hier hebben we weer heel lekker gegeten.
Voor het volgende gerecht, vervolgde we onze weg naar het volgende restaurant.
Hier hebben we afgesloten met dumplings.
Het was een heerlijke, laatste avond.
Intussen was het al 21.30 uur geweest, en was het tijd om weer verder te lopen naar de metro.
Toen we op de kamer kwamen, lag daar een briefje dat de taxichauffeur ons de volgende ochtend om 7.00 uur op komt halen.
Dus snel even douchen en dan naar bed.