Met de trein

Vandaag moesten we om half 8 wakker zijn.
We hebben op ons gemakje ontbeten, toen we klaar waren gingen we naar de kamer.
En daar hebben we onze koffers gepakt.
We hebben nog gekletst tussen door en toen kwam Maggie (onze gids).
Zij heeft ons naar de douane gebracht en toen moesten we de koffers openleggen.
Daar moesten ze het controleren en toen zeiden ze heb u een mes bij en mama zij ja om het brood te snijden.
Toen mochten we de koffers dicht doen.
Daarna moesten we naar boven met de lift en we zaten in coupe 2 dus niet zo ver lopen dus.
Toen we zaten hoorde we allemaal geklets achter ons maar dat was niet zacht maar hard.
We moesten 2 uur in de trein zitten en we hoorde allemaal gerochel en die tufte allemaal in het zakje.
We kregen 2 pakjes appelsap en nog wat te knabbelen maar toen moest ik nodig naar de wc maar de wc zat op slot.
Dus moest ik even wachten want we waren gestopt en ze doen dat expres omdat dan niemand zich kan verstoppen.
Eindelijk waren we aangekomen en we moesten zoeken waar onze gids met een bordje stond met FAMILIE TAALMAN erop. Want we wisten niet wie onze gids was.
Dus eindelijk zagen we een bordje FAMILIE TAALMAN.
En die man ging met ons mee en we gingen naar het bamboo garden hotel.
Daarna zijn we nog naar de mac geweest.


Vanmorgen voor het laatst ontbeten in het Shanxi Grand hotel.
Daarna de koffers gepakt en uitgecheckt.
Ik had een berichtje van Grace gekregen dat zij verhinderd was, maar dat Maggie ons zou komen halen.
Ook dit was weer een hele leuke meid.
Intussen was de chauffeur er ook, en konden we op weg naar het treinstation.
Het was weer behoorlijk druk op de weg, maar na iets meer dan een half uur waren we er.
Bij binnenkomst moesten onze koffers gescand worden.
En ja hoor, de vraag werd gesteld of er een schaartje en een mes in de koffer zaten.
Ik netjes geantwoord dat dit zo was. Het mes hoorde bij mijn bestek voor mijn brood en het schaartje is om mijn nagels mee te knippen.
De koffer moest open om het te zien.
En toen was het in orde.
Voordat we bij de wachtruimte kwamen, moesten de koffers weer gescand worden, en ook nu werd weer de vraag gesteld of ik een mes en een schaartje bij mij had.
(tja ik had nee kunnen zeggen, maar ze hadden het al gezien natuurlijk) dus hop….. de koffer moest weer open.
Ook werd er gevraagd of ik een spuitbus bij had. Hmmmm, ja, mijn deodorant.
De schaar en het mes mochten weer de koffer in, maar mijn deodorant moest ik inleveren.
Oh wat baalde ik hiervan.
Op de heenweg van Beijing was er niets aan de hand, terwijl die artikelen er toen ook al in zaten.
En nu tot 2 x toe moest de koffer open en moest ik het nog inleveren ook,
Helaas mocht Maggie niet mee naar het platform, dus het werd weer even spannend met de koffers dragen, maar hier hadden ze tenminste een lift.
We zaten nu een stuk verder vooraan in de coupé.
Wat een verschil met de heenreis, we hadden nu 1e klas plaatsen.
De stoelen zaten veel comfortabeler en we kregen een snack en een pakje drinken.
Ondertussen werd de vloer gedweild en kwamen ze nog regelmatig met karretjes met drinken, eten en andere artikelen langs.
Na 2 uur en 3 kwartier kwamen we aan in Beijing.
Hier moesten er heel veel mensen uit.
Maar omdat ze hier geen lift hebben, werd het de roltrap.
We hebben maar even gewacht tot de ergste drukte weg was, en toen kon het gesjouw met 4 koffers op de roltrap beginnen.
Ach als je het maar vaak genoeg doet, krijg je er wel handigheid in.
Tja, en dan kom je in een grote ruimte.
Ze hadden niet tegen ons verteld welke uitgang we moesten hebben, dus op de goede gok maar naar de south kant gegaan.
In de hoop dat onze chauffeur daar zou wachten.
We waren al door de poortjes heen, dus we konden ook niet meer terug mocht het fout zijn.
Waar we ook keken, we zagen geen chauffeur met een bordje met onze naam.
Pffff, dan maar even Monique wechatten, of zij het misschien weet.
Maar toen zag Yang iemand met een papiertje met onze naam.
Je moet dus altijd op je gevoel afgaan heb ik wel gemerkt.
Nadat alles in de auto lag, zijn we naar het Bamboo Garden hotel gebracht.
We hadden natuurlijk vorige week al wel een beetje gezien hoe het eruit zag, dus we hadden al een idee.
Nadat we ingecheckt waren, werden de koffers naar de kamer gebracht.
Het is een echt authentiek Chinees hotel. Het is wel wat verouderd, maar ziet er heel gezellig uit.
Met een mooie binnentuin.
En omdat we nog niet geluncht hadden, besloten we een stuk te gaan lopen om de omgeving te verkennen, en we hadden gezien dat er op de hoek van de straat een mac Donalds zat.
Dus daar maar snel een hapje gegeten.
Tja ik weet het, best wel veel fastfood de afgelopen weken, maar dat is soms net even wat makkelijker.
Daarna hebben we nog gewandeld en zijn we nog op zoek geweest naar deodorant, al viel dat niet mee.
Maar ik heb iets gevonden, waarbij ik mij toch iets frisser voel.
Vanavond maar op tijd gaan slapen, want morgen worden we weer vroeg op gehaald, want dan krijgen we een lesje Tai Chi, en ’s middags gaan we naar de naar de Tempel of Heaven.