De Chinese Muur

Vandaag waren we weer vroeg uit ons bed gekomen, we hebben op ons gemakje gegeten.
We zijn heel goed gaan plassen want we moesten 2 uur en 30 minuten in de auto zitten.
En we zijn nog even op het bankje gezeten want we gingen naar de Chinese muur want we moesten op de chauffeur wachten en die breng ons naar de Chinese muur.
Maar er was file dus hebben we het laatste stukje gelopen en we moesten eerst wat kaartjes kopen.
Want we wilden naar de kabelbaan dus werden we met de bus daar heen gebracht.
Maar bij de kabel baan was het erg druk, dus hebben we besloten om met de trap te gaan en dat was harstikke ver.
We moesten wel 20 trappen op en dat was erg hoog.
Eindelijk hebben we de top bereikt en mama moest even bij komen.
Toen gingen we op de Chinese muur staan en daar hebben we wel veel foto’s gemaakt.
Maar we moesten weer naar beneden, dus zijn we op ons gemakje naar beneden gelopen want we moesten om 3 uur klaar staan.
We moesten even kijken waar de chauffeur stond, en toen gingen we weer naar het hotel.
Ik heb nog een medaille gekregen.
(geschreven door Yang)

Vandaag was een van de bezienswaardigheden die hoog op ons lijstje stond.
De Chinese muur.
Het was al vroeg lekker warm, dus we besloten om in het zonnetje te wachten op de chauffeur die ons weg zou brengen.
Het was een dollemans rit, de chauffeur reed erg agressief, en we hebben dan ook een paar keer met geknepen billen gezeten.
Hij ging van links naar rechts en maar toeteren en hij zat constant met zijn telefoontje (ik denk dat hij een nieuw huis wil kopen, want ik zag dat hij naar verschillende huizen zat te kijken, en de afmetingen er van).
Het was enorm druk en de rit duurde dan ook 3 uur.
Omdat alles vaststond, zei hij dat we de laatste paar meter maar moesten gaan lopen.
Dit vonden we wel fijn, want we hadden het wel gehad in de auto.
Ondertussen hadden we telefoonnummers uitgewisseld, zodat we om 15.00 uur konden laten weten dat we er weer waren.
Nadat we kaartjes hadden gekocht, zijn we naar de pendelbussen gegaan. Hier stond een enorme rij, dus dat was wel balen.
Maar ach, straks zouden we op de muur staan.
Met de bus werden we naar de ingang van de muur gebracht, en hier konden we opnieuw in een rij gaan staan voor de kabelbaan.
Maat dit ging zo lang duren, dat we besloten om het zware werk te gaan doen en dan maar met de trap naar boven.
Dit viel niet mee, we moesten steeds wel even een pauze inlassen.
Na 1400 treden waren we eindelijk boven. Door de enorme inspanning (dan merk ik dat mijn longen niet zo goed meer functioneren) was ik even heel duizelig, dus we zijn gaan zitten en hebben gelijk wat gedronken en gegeten, toen ging het weer.
Mao Zedong zei eens dat je pas een held ben wanneer je de muur heb beklommen.
Daarom had Yang wel een medaille verdient.
Wat was het weer bijzonder om hier weer te staan. Weliswaar op een ander plekje op de muur, maar we stonden er toch maar mooi.
Ik kon aan Yang z’n oogjes zien, dat hij hier enorm van genoot, maar ook trots was op zijn China.
Helaas hadden we niet echt veel tijd om op de muur door te brengen, dit kwam door die enorme wachttijden bij de bus en de kabelbaan.
Tja en die trappen oplopen kost je toch al gauw 3 kwartier.
Maar wat voelde wij ons geweldig dat wij daar weer mochten staan.
We hebben samen afgesproken dat we er ook nog een keertje met papa en Sam naar toe gaan.
Daarna zijn we alle 1400 treden weer afgedaald, dit ging wel een stukje makkelijker, al voelde we dat onze benen enorm trilden.
En ik vrees dat we het morgen ook wel in onze kuiten zullen voelen.
Toen we beneden waren, moesten we weer een enorme tijd wachten voor de pendelbus, en de klok liep al aardig tegen drieën.
Uiteindelijk mochten we in de bus en werden we naar Mutianyu gereden.
Hier telefonisch contact gehad met onze chauffeur, en hij stond al te wachten bij de ticket verkoop.
Daarna weer bijna 3 uur in de auto gezeten om bij het hotel te komen.
We besloten maar om wat op de kamer te eten.
Onze huid voelde zo vies aan van de smog (het is hier 31 graden), dus maar snel onder de douche gesprongen.
We hebben nog 1 volle dag hier te besteden, dus van lieverlee worden de koffers ook weer in orde gemaakt voor de terugreis.
Maar voor nu, gaan we lekker ons bedje opzoeken.
Welterusten.